Wraps en pizza's

Pizza met tonijn en mozzarella

Er is ineens overal parkeerplek in de straat en in de supermarkt struikel je over de moeders met zwartomrande ogen met één of meerdere jengelende kinderen in hun kielzog: het is voorjaarsvakantie. Ik wist het echt wel hoor, ergens, maar toch werd ik er toch weer door overvallen, toen ik afgelopen weekend aan mijn dochter vroeg of ze niet eens aan haar huiswerk moest. ,,Ik heb toch vakantie!’’

Voor vermaak hoef ik inmiddels niet meer te zorgen in zo’n week: de agenda van mijn 16-jarige barst al uit zijn voegen van de afspraken. Maar iets lekkers eten, of beter nog, samen in de keuken een feestelijk maal bereiden, hoort er nog steeds een beetje bij. Pannenkoeken bakken? Of zelf pizza maken? Mijn dochter heeft geen voorkeur en dus ga ik voor de tweede optie, want dan kunnen we onze blitse nieuwe keukenmachine weer eens gebruiken. Al vele malen heb ik het met de hand gedaan, maar nu laten we vrolijk de machine draaien, terwijl we alvast de saus maken. Vervolgens gaat de deegkom een halfuurtje, afgedekt met plastic, in het hokje van de cv-ketel en de wasmachine, waar het altijd lekker warm is. En dan heb je het wow-effect van de deegbol, die in volume verdubbeld is. Nog een voordeel van zelf deeg maken: je kunt er eventueel iets extra’s aan toevoegen. In dit geval had ik er een handje rozemarijn door gedaan, een geurig kruid dat goed combineert met de tonijn en de mozzarella.

Het beleggen van de pizza is vervolgens een gezellig karweitje voor twee of meer personen; in het laatste geval maak je een productiestraatje, zoals mijn zus het tijdens de laatste kerst nog noemde toen we in rap tempo voor dertien personen warme apfelstrudel met een bolletje ijs en poedersuiker produceerden. Op dezelfde manier kun je de taken verdelen bij de pizza: een saus-bestrijker, een mozzarella-legger, een tonijn-verdeler, een uiensprenkelaar, een olijvengooier en een geraspte-kaasstrooier. Misschien ook een idee voor die oververmoeide jonge moeders uit de supermarkt, om de kinderen weer even bezig te houden. Hoewel ik me van hen ook heel goed kan voorstellen dat ze een diepvriespizza in hun karretje gooien. Met een fles wijn erbij, voor mamma.

Voor 4 personen:

600 gram bloem
2 zakjes gedroogde gist
1 theelepel  zout
1 theelepel suiker
350 ml handwarm water
6 eetlepels olijfolie
evt. paar takjes rozemarijn
450 ml gezeefde tomaten
1 kleine ui
zout, peper
chilivlokken
Worcestersauce
1 el Italiaanse kruiden
4 blikjes tonijn
400 g mozzarella
2 rode uien
1 blikje zwarte olijven
100 gr. geraspte kaas   

Vermeng de bloem met de gist, zout en suiker. Voeg dan de olie en het handwarme water toe en kneed tot een glad deeg, met de hand of met de keukenmachine. Laat afgedekt 30 minuten rijzen op een warme plek. Verwarm dan de oven voor tot 220 graden.

Maak de saus: fruit ui en knoflook in de olie en voeg vervolgens de gezeefde tomaten, chilivlokken, kruiden, zout en peper toe en evt. een scheutje Worcestersauce. Laat even pruttelen, terwijl je de mozzarella in plakjes snijdt en de rode ui in ringen. Laat de tonijn alvast uitlekken in een vergiet.

Verdeel het deeg in vier gelijke stukken en rol het uit tot vier dunne ronde lappen van ongeveer 25 à 30 cm doorsnee. Leg ze op bakpapier op de bakplaat en bestrijk ze met de saus. (Waarschijnlijk houd je saus over; giet deze in een diepvriesbakje, voor de volgende keer.) Laat de randen vrij. Beleg ze vervolgens met de mozzarella, tonijn, ui en olijven en strooi er wat geraspte kaas overheen. Eventueel kun je de randen nog met wat olijfolie bestrijken. Bak de pizza’s onder in de oven in 12 tot 15 minuten gaar.

Tweepersoons pizza met salami

Deze simpele, maar lekkere pizza maakte ik de eerste keer op een restje deeg dat overbleef van de hieronder beschreven geitenkaaspizza, die ik bereidde voor het vrijdagavondbuffet op mijn werk. Met een blikje tomatenpuree, wat kruiden en een paar plakjes overgeschoten salami improviseerde ik een alternatief voor een collega die wel van pizza houdt, maar niet van geitenkaas. Zo kwam ik op het idee om de keer daarna een extra pizza op die manier te maken voor mijn dochter, als makkelijk en feestelijk avondmaal voor de vrijdagavond. Die viel zo in de smaak dat ik hem inmiddels al een paar keer in een kingsize-variant heb gemaakt, voor vrijdagavonden waarop een vriendin kwam mee-eten. Het recept is supersimpel, vandaar dat ik tot nu nog niet op het idee was gekomen om het op deze site te zetten. Tot ik deze puberdroom de afgelopen keer uit de oven haalde, en bedacht dat hij toch wel een fotootje waard was. En ik kan het iedereen aanraden het ook eens te proberen: je doet er elke puber een plezier mee, de pizza is van tevoren klaar te maken en als je de overgebleven saus invriest, ben je de volgende keer helemaal snel klaar.

voor het deeg:
1 zakje gedroogde gist
300 g bloem
3 el olie
halve tl. suiker
halve tl. zout
175 handwarm water

voor de saus:
1 ui, gesnipperd
2 teentjes knoflook, fijngehakt
ong. theelepel gedroogde chilivlokken
kleine eetlepel italiaanse kruiden
pakje gezeefde tomaten (450 gram)
evt. scheutje Worcestersauce
zout
versgemalen peper

Voor de topping:
1 paprika
ongeveer 100 à 150 gr. salami
ong. 75 gr. geraspte kaas

Vermeng de bloem met de gist, zout en suiker. Voeg dan de olie en 175 ml lauwwarm water toe en kneed tot een glad deeg. Laat afgedekt 30 minuten rijzen op een warme plek. Verwarm dan de oven voor tot 220 graden.

Maak de saus: fruit ui en knoflook in de olie en voeg vervolgens de gezeefde tomaten, chilivlokken, kruiden, zout en peper toe en evt. een scheutje Worcestersauce (heb ik van Beth uit Heel Holland Bakt. Het commentaar van Martine Bijl: ,,Laat die Italianen het maar niet horen...''). Voeg zout en peper toe en laat even pruttelen, terwijl je de salami in plakjes snijdt en de paprika in reepjes. Proef nog even en voeg zonodig nog iets van het een of ander toe.

Bekleed een bakplaat (of bij een minder grote oven twee bakplaten) met bakpapier en rol het deeg op een met bloem bestoven aanrecht uit tot een dunne, langwerpige lap van ongeveer 90 cm lang. Of verdeel het deeg in twee stukken en rol die uit tot een normaal pizzaformaat. Leg op de bakplaat (of bakplaten) en bestrijk het deeg met de saus, waarbij je de randen vrijlaat. Leg achtereenvolgens de salami en de reepjes paprika erop en bestrooi met de geraspte kaas. Bak ongeveer 12 à 13 minuten in de hete oven.  

Pizza met geitenkaas, rode ui en tijm

Wie wel eens zelf pizza maakt met de kinderen, bijvoorbeeld op een verjaardagsfeestje, kent het verschijnsel: pizza’s overladen met  olijven, tonijn, paprika, champignons, salami en om het af te maken een berg geraspte kaas. Die liggen dan naast de uiterst karig belegde exemplaren van kinderen die alleen de plakjes salami en paprika lusten en daarmee een gezichtje vormen. Maar als het gaat om pizza’s, geldt over het algemeen: less is more. Een paar ingrediënten die goed op elkaar afgestemd zijn, leveren een veel smakelijker geheel op. Deze pizza bijvoorbeeld, die ik onder de naam ‘uientaart’ vond in kooktijdschrift Koken en genieten. Maar goed, het is een platte, dunne deegbodem, belegd met ui, kaas en kruiden, dus dat lijkt wat mij betreft verdacht veel op een pizza. Hoe je het noemt maakt echter niet uit, probeer het maar gewoon. De smaken van de geitenkaas, rode ui en tijm gaan bijzonder goed samen. Een ander pluspunt is dat deze pizza koud bijna nog lekkerder is dan warm. Hij is dus prima vooraf te maken, voor een buffet bijvoorbeeld, waarbij ook de vegetarische medemens zich er te goed aan kan doen. Wat overblijft kun je de volgende dag in stukjes snijden en als borrelhapje serveren, het liefst met een glaasje rosé in de tuin. Wat wil je nog meer?

Zakje gedroogde gist
300 g bloem
3 el olie
zout en peper
suiker
1 bosje tijm
200 ml crème fraîche
2 à 3 rode uien
ca. 200 g zachte geitenkaas
bakpapier

Vermeng de bloem met de gist, een halve tl zout, een halve tl suiker. Voeg dan de olie en 175 ml lauwwarm water toe en kneed tot een glad deeg. Laat afgedekt 30 minuten rijzen op een warme plek. Verwarm de oven voor op 220 graden.
Was de tijm, dep droog en ris de blaadjes eraf. Breng de crème fraîche op smaak met zout en peper. Pel de uien en snijd ze in ringen. Kneed het deeg nogmaals door. Bestrooi het aanrecht met bloem. Rol het deeg uit tot een dunne lap (ca. 50 x 36 cm) Of verdeel het in twee helften, als dat beter in de oven past.
Leg bakpapier op de bakplaat of bakplaten en leg het deeg daarop. Bestrijk het deeg met de crème fraîche, laat daarbij de rand vrij. Beleg het deeg met de uienringen en verkruimel vervolgens de geitenkaas erover en strooi als laatste de tijm eroverheen. Bak de pizza(‘s) 12 minuten in de oven.

Mexicaanse rolletjes

Als mensen er lucht van krijgen dat je eindredacteur van beroep bent, krijg je met enige regelmaat werkstukken toegeschoven om deze aan een kritische blik te onderwerpen. Zo ook van Michiel, de bonusbroer van mijn kinderen (stiefbroer vind ik zo’n akelig woord), die bij hun vader in Flevoland woont. Voor zijn horecaopleiding moest hij een krant maken; nou, dan was hij bij mij aan het goede adres. Hij stuurde me een aardige opzet, maar er ontbrak nog iets. Een leuke rubriek, waarin elke keer een ander restaurant zich zou kunnen presenteren. Met daarbij het meest verkochte gerecht van de kaart, compleet met het recept erbij, opperde ik via de mail. Hij ging ermee aan de slag en stuurde dit recept voor Mexicaanse rolletjes en een selfie waarop hij behalve een brede grijns, een witte koksmuts droeg. We doopten de rubriek ‘Toppers van de Kaart’, waarbij Michiel de rol speelde van chef-kok van restaurant Kaap Flevo. Dat laatste was dan wel verzonnen, maar het recept was in werkelijkheid echt een succesnummer bij  hem thuis, ook geliefd bij mijn kinderen. Mijn dochter, doorgaans niet zo happig op klusjes in de keuken, verklaarde het ook wel eens te willen maken en tot haar vreugde had  ik Michiels productie nog in mijn documenten staan. Nou, het was inderdaad een Topper. De saus, met onder meer cacao en kaneel, geeft het gerecht een bijzondere en typisch Mexicaanse smaak. De zoon van J., die vanwege de vakantie ook bij ons was, vond het zo lekker dat hij een paar dagen later huiswaarts vertrok met een printje van de bereidingswijze. Inmiddels kunnen we dus wel van een familierecept spreken. Niet op de klassieke manier doorgegeven, maar wél ideaal voor de moderne extended family: geliefd bij kinderen en volwassenen in alle leeftijden en makkelijk in grote hoeveelheden te maken, ook door een puber met een vrijetijdsoverschot. Het is maar een tip.

500 gr rundergehakt
1 pakje gezeefde tomaten (500 ml)
2 pakjes mini-tortilla’s, (in totaal 16 wraps)
1 pakje enchilada-kruidenmix (bijv. Santa Maria)
2 uien
2 rode paprika's
3 tenen knoflook
1 rode Spaanse peper
olijfolie
1 tl cayennepeper
1 tl komijnpoeder
1 tl cacaopoeder
1 tl kaneel
1 tl suiker
driekwart liter kippenbouillon
maizena
zout
versgemalen peper
geraspte kaas

Verwarm alvast de oven voor op 180 graden.

Maak de saus:
Pel 1 ui en snipper deze zeer fijn.
Pel de knoflook en hak ook deze fijn.
Verhit een eetlepel olie in een steelpan en fruit hierin de ui en knoflook.
Roer 2/3 deel van de gezeefde tomaten erdoor en bak al roerend circa 1 minuut mee.
Neem de pan even van het vuur, voeg cayennepeper, komijnpoeder, cacaopoeder, kaneel en suiker toe en roer alles door.
Zet de pan weer op het vuur en giet de bouillon erbij. Breng de saus aan de kook en laat zachtjes 15 minuten koken.
Voeg het zakje enchilada-mix toe en bind de saus met maizena tot hij zo dik is als tomatenketchup. (Meng hiervoor een paar theelepels maizena met een beetje water tot een papje en voeg beetje voor beetje toe tot de juiste dikte is bereikt).

Maak de enchilada’s:
Pel en snipper de ui. Snijd de peper in de lengte doormidden en verwijder de zaadjes. Snijd de helften schuin in zeer smalle reepjes. Snijd de paprika's in kleine blokjes.
Verhit de olie in een braadpan en roerbak het gehakt. Bak de ui, de paprika en peper ongeveer 3 minuten mee. Voeg de overgebleven gezeefde tomaten toe en breng het geheel op smaak met wat zout en peper.
Schenk klein laagje van de saus in twee grote ovenschalen, zodat je straks alle rolletjes naast elkaar kwijt kunt. 
Schep op elke tortilla wat van het gehaktmengsel, rol ze op en leg ze met de naad naar beneden, in de saus. Verdeel de rest van de saus over de rolletjes, laat de uiteinden vrij, zie foto, en bestrooi het geheel met kaas.
Laat het gerecht in het midden van de oven in ongeveer 25 minuten door en door heet worden. Door de saus worden de deegrolletjes zacht aan de binnenkant en het 'droge' deel wordt lekker knapperig.
Lekker met een salade van ijsbergsla, komkommer, mais en tomaten.

Mexicaanse pannenkoekjes met guacamole

Het is voorjaarsvakantie en we hebben een ‘full house’: J.’s zoon en dochter zijn er deze keer voor een extra lang weekend, mijn kinderen zijn ook thuis en mijn dochter heeft een ‘horrormarathon’ gepland met een vriendin. Ik heb toegestemd onder voorwaarde dat het na twaalven stil is, want wij moeten gewoon weer werken morgen, wij hebben niet om de haverklap vakantie, zoals jullie, prenten we ze nog maar eens in. Wat gaan jullie kijken, Scary Movie?, vraag ik, want die hele serie flauw-komische horrorfilms vol verwijzingen naar  Hollywoodklassiekers heeft ze vorig jaar op de vrijmarkt voor een habbekrats op de kop getikt.  Nou, daar moet ze toch wel even keihard om lachen, natuurlijk niet, die zijn toch niet eng! Nee, echte horror, zoals  Final Destination of The Grudge, kijk mam…Ze laat een dvd zien waarvanaf één oog, van een vrouw met sluik vettig haar, me aanstaart. ,,En dan maakt ze dit geluid, als ze ineens vlak achter je staat,’’ zegt mijn dochter, terwijl ze treffend een krakende kastdeur imiteert. Wat ben ik eigenlijk voor een moeder dat ik die 13-jarige meisjes naar zulke enge films laat kijken? J.’s 12-jarige zoon stelt me gerust, want hij heeft ze ook allang gezien, roept hij gapend vanachter de iPad. Dus ik ben niet de enige en het is sowieso toch al te laat om in te grijpen. Non-argumenten, maar hé, als ouder van pubers moet je je toch ergens aan vastklampen. Schadelijk of niet, in elk geval  moeten de dames om deze films tussen het gillen door ook behoorlijk veel lachen, hoor ik. Ze komen een paar keer naar beneden om cassis bij te halen, chips hadden ze zelf ’s middags al ruimschoots ingeslagen. Ik bezweer ze dat het na middernacht toch echt afgelopen moet zijn en inderdaad is het, na nog één waarschuwing (een moeder in slaap-T-shirt, als dat geen horror is!) toch zo goed als stil. De laptop zoemt echter door, want tot 4 uur hebben ze nog films liggen kijken, giechelen de meiden de volgende dag aan hun ontbijt, dat voor mij alweer de lunch is. Echt honger hebben ze niet, want ze hadden tenslotte nog chips boven.

Over eten gesproken, wat zet je nu eens op tafel voor vijf pubers, hongerig van het hangen? Mexicaanse pannenkoekjes, naar believen te vullen met gehakt en allerlei soorten groenten, waarvan iedereen er ten minste wel één blieft. Én guacamole, waar ze allemaal hun neus voor ophalen, maar dat komt goed uit, want die vinden J. en ik zelf erg lekker. Deze versie is van collega Martijn, die me vertelde dat het geheim zit in ruimschoots gebruik van knoflook. Dus mocht ik nog een vampier tegenkomen boven aan de trap, of die enge vrouw met dat vette haar, dan blijft die vast wel op veilige afstand.

Voor 5 pubers en 2 volwassenen:

750 gram gehakt
1 kleine ui, gesnipperd
1 teentje knoflook, gehakt
2 pakjes fajita-mix (bijv. Tex-Mex)
3 pakken tortilla’s
1 blik kidneybonen
1 klein potje maïs
2 paprika’s, in reepjes
1 rode ui, in ringen
Halve krop ijsbergsla, in reepjes
Geraspte kaas
Eventueel: crème fraîche

Voor de guacamole:

2 avocado's
1 à 2 rode pepertjes (rawit)
(minimaal ) 4 teentjes knoflook of (deel van) een bol chinese knoflook (dat zijn deze – dat is één grote teen en gemakkelijker te schillen. Helaas niet in elke supermarkt te vinden).
1 gesnipperd uitje of sjalotje
half bekertje zure room (bekertje van 125 ml)
sap van 1 limoen
1 tomaat in blokjes
verse koriander, fijngehakt
peper en zout naar smaak

Maak eerst de guacamole. Snijd de avocado door, haal de pit eruit en schep het vruchtvlees in een kom. Voeg de zure room, peper, zout, knoflook, en het limoensap toe en prak fijn, of zet de staafmixer erin. Niet te lang, een beetje grof mag het wel blijven. De sjalot/ui, de tomaat en de koriander kun je er beter even met de hand doorheen roeren.Tip van Martijn: als je de guacamole later pas opdient, leg dan de pit erin, dan blijft het gerecht op kleur en smaak.

Fruit dan de ui en gehakte knoflook in wat olijfolie, bak het gehakt rul en voeg de fajitamix toe. Warm de kidneybonen op in een pannetje, giet af en zet op tafel, samen met de pan gehakt en schaaltjes met de paprika, rode ui, sla, uitgelekte maïs en geraspte kaas, crème fraîche en de guacamole. Warm de tortilla’s op in de magnetron. Iedereen vult aan tafel zijn eigen tortilla.