Kipgerechten

Couscous met groenten en gegrilde kip

Een grillpan is een prima investering, blijkt toch elke keer maar weer. Wij beschikken thuis ook over een langwerpige gietijzeren grillplaat, die je over twee pitten van het fornuis kunt leggen. Die is perfect voor het grillen van grote hoeveelheden saté of groenten, maar wel loodzwaar en het schoonmaken is ook een behoorlijke klus. Voor een paar stukjes vis of vlees grijp ik dus het liefst naar de grillpan. Ik heb een eenvoudig, lichtgewicht exemplaar van aluminium.
Elke grillpan voldoet, zolang je maar op de juiste manier te werk gaat. Belangrijk bij grillen is dat je niet de pan invet, maar het vlees bestrijkt met olie, of marineert in een marinade met olie, zoals ik gedaan heb voor het onderstaande recept. En het allerbelangrijkst is dat je de lege pan eerst op hoog vuur loeiheet laat worden.  Of, zoals ik het eens een Australische tv-kok met een beter woord heb horen zeggen: screaming hot. Echt een goede omschrijving, behalve gloeiend heet of loeiheet, hebben wij hier in ons kikkerlandje niet voor dergelijke temperaturen, bedacht ik me. De afgelopen zomer waren we in juli in de Verenigde Staten, waar in het weerbericht om de haverklap de term scorching hot viel: schroeiend heet. Dat is letterlijk wat we hier nodig hebben.
Alleen dan schroeit het vlees meteen mooi dicht en blijft het ook niet aan de ribbels van de pan plakken. Het resultaat: een lekkere grillsmaak van buiten en mals vlees van binnen. Voor dit recept heb ik een marinade gebruikt met kruiden uit de Marokkaanse keuken, die goed combineren met de couscous met gebakken groenten. Een yoghurtsausje met munt maakt het helemaal af.

250 gram couscous
400 gram kipfilet
Olijfolie
citroensap
komijnpoeder (djinten)
kaneel
3 paprika’s
1 courgette
150 ml yoghurt
2 teentjes knoflook
verse munt

Meng 2 eetlepels olijfolie met 1 eetlepel citroensap, een theelepel komijnpoeder, een kwart theelepel kaneel, peper en zout in een kom. Snijd de kipfilet in plakken en leg ze in de marinade, roer alles goed om zodat alle kip goed bedekt is.
Snijd de courgettes in de lengte door en snijd beide helften in plakjes. Maak de paprika’s schoon en snijd in stukken, ongeveer even groot als de courgetteplakjes. Hak de knoflook fijn.

Maak alvast het yoghurtsausje: doe de yoghurt in een kom, voeg er 2 tot 3 eetlepels olijfolie aan toe, een geperst teentje knoflook, wat peper en zout en versgehakte munt naar smaak.  De overgebleven munt kun je straks gebruiken om het gerecht mee te garneren.

Bereid de couscous volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking. Roerbak eerst enkele minuten de paprika in wat olijfolie en voeg daarna de courgette en de knoflook toe, roerbak tot ook de courgette beetgaar is. Laat intussen de grillpan alvast heet worden op je grootste gaspit/warmtebron. Leg als deze echt gloeiend heet is de plakjes kip erop, eventueel de helft als niet alles erin past. Keer om als er mooie grillstreepjes ontstaan en bak de andere kant. Dit duurt maar een paar minuten. Houd de eerste helft warm op een bord met een velletje aluminiumfolie eroverheen, terwijl je de rest grilt. Houd ook de tweede helft warm onder de folie en roer de couscous los, voeg deze toe aan de groenten en warm alles nog even door. Serveer de couscous met de gegrilde kip en bestrooi eventueel met nog wat munt. Geef de yoghurtsaus er apart bij.

Tip: Een deel van de paprika kun je eventueel vervangen door partjes tomaat. Voeg deze dan tegelijk met de courgette toe bij het roerbakken.

Kleverige kippenpootjes

Op de verjaardag van J. ging hij zelf gewoon werken, waarom ook niet, maar ik had vrij genomen, want werken betekent in mijn geval avonddienst. En om de jarige nou 's avonds alleen zijn bordje in de magnetron te laten schuiven is wel heel erg onfeestelijk. Nu had ik dus alle tijd om te koken, dus wat wilde hij eten? ,,Heel veel kippenpootjes,'' zei hij zonder nadenken. Dat kon geregeld worden. Ik maakte twee varianten: de helft marineerde ik met citroensap en rozemarijn, zoals ik al eens eerder heb beschreven op deze site (zie recept verderop op deze pagina), voor de andere helft maakte ik in een handomdraai een lekkere kleverige marinade van ketjap, chilisaus en paprikapoeder, vrij naar een recept van keurslager.nl. Alles stond 's morgens  al klaar in de koelkast, ik hoefde er alleen nog aardappels bij te bakken in de oven en een salade te maken. Dat kwam goed uit, want het was toevallig de mooiste lentedag tot nu toe. In een shirtje met korte mouwen - en dat op 13 maart, dames en heren - bracht ik dus de hele middag in de tuin door. Aan het eind van de middag maakte de oven het werk af, terwijl ik met een glas rosé in de hand de jarige job opwachtte, een beetje rozig en zelfs een beetje verbrand. De kippenpootjes waren echter precies goed: lekker gaar, zoet en krokant. Een perfect feestmaal voor elke jarige man, of die nu 8 wordt of 48.

8 drumsticks, ongemarineerd
5 el zoete chilisaus
2 el zoete ketjap
2 el bruine suiker
1 tl zout
1 tl paprikapoeder
2 el zonnebloem- of olijfolie
aluminiumfolie

Doe alle ingrediënten voor de marinade in een schaal en vermeng deze goed. Leg de drumsticks erin en wrijf met je handen de kippenpootjes goed in. Dit kun je het beste een avond van tevoren doen of 's morgens vroeg, zodat de kip de smaak van de kruiden goed kan opnemen.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Leg alle pootjes met de marinade in een braadslee en bedek ze met aluminiumfolie. Bak ze een half uur met folie en het laatste halfuur zonder folie, zodat ze lekker knapperig worden. Draai de pootjes in het laatste halfuur nog een keertje om.

Kip met Italiaanse pit

Ik sta graag met Rudolph in de keuken. Of eigenlijk staat hij in de keuken, terwijl ik met een kop koffie toekijk, luister en leer. Voor wie hem niet kent: Ik heb het over Rudolph van Veen van kookzender 24Kitchen. Dit is nou kook-tv zoals ik het graag zie. Terwijl Rudolph kneedt, snijdt, roert, bakt, glazuurt of bestrijkt babbelt hij aan een stuk door, op die montere, geruststellende toon. ,,Zo'n deegje kneden, dat vind ik nou een heel ontspannend klusje. Dus ik zou zeggen, ben je een beetje gestrest, ga lekker zo'n deegje maken. Werkt heel goed!'' Ook herinneringen aan vroeger passeren de revue: ,,Deze appelflapjes maakte mijn moeder altijd met ons als we moesten trakteren. Ik vind ze nog steeds héél erg lekker en feestelijk.''  En natuurlijk allerlei food-weetjes . Zoals: ,,Wist je trouwens dat spruitjes heel gezond zijn? Bevatten twee keer zo veel vitamine C als een sinaasappel. Weten veel mensen niet.'' Als hij even geen tekst heeft, wat zelden voorkomt, neuriet hij gezellig zijn 24Kitchen-tune.Tot zover niets aan de hand: Rudolph heeft alles onder controle, het ziet er makkelijk uit en aan het eind ligt alles uitnodigend te dampen, mooi gepresenteerd op een bord of schaal.
Maar zoals zo veel presentatoren heeft ook Rudolph de onbedwingbare neiging gasten uit te willen nodigen in zijn keukentje, om die tijdens het koken te interviewen. Zoals Weightwatchers-boegbeeld Angela Groothuizen laatst, voor wie hij speciaal een lijnvriendelijke worteltaart maakte. ,,Zeg eens Angela, je doet zo veel dingen, wat vind je nu het allerleukste?'' vraagt Rudolph, terwijl hij de verrichtingen van de ex-Dolly Dot scherp in de gaten houdt en in het krappe keukentje om haar weliswaar afgeslankte, maar toch hinderlijk aanwezige lijf heen probeert te manoeuvreren.  ,,Die topping mag er best een beetje dikker op hoor, ja zo gaat het goed. Maar wat zou je nu nog eens graag willen, in je carrière?'' Eigenlijk zal het antwoord Rudolph worst wezen, de kijker kan het ook niet bommen en Angela, tja, die weet het niet. ,,Ja, wat zou ik willen? Misschien nog een keer een eigen programma...'' Ondertussen luistert Rudolph met een half oor mee en reddert hij met de geblancheerde worteltjes: ,,ja, hmm, hmmm, als jij deze er nu even zo mooi op legt, Angela? Nee, gewoon zo. Je doet het hartstikke goed!''
Eerder zag ik een uitzending met een jongeman die vroeger meespeelde in de jeugdsoap Zoop, destijds zeer geliefd bij mijn kinderen. Hij schijnt tegenwoordig tv-producent te zijn. ,,Je doet zo veel, acteren, presenteren, produceren, als je nu zou moeten kiezen, wat zou je dan doen?'' veinsde Rudolph dapper interesse. Ondertussen probeerde hij te redden wat er te redden viel aan een taart die op zeer klungelige wijze door de duizendpoot in kwestie was ondergespoten met slagroom. Een beetje beschaamd hield de meesterpatissier na gedane zaken zijn verprutste creatie omhoog.
Ik zou zeggen: Rudolph, stuur die amateurs de keuken uit, ze lopen alleen maar in de weg, helpen vast niet met de afwas, ze leiden af en - wees eens eerlijk - je doet het toch het allerliefste zelf. Om met je eigen woorden te spreken: ,,Maak het jezelf makkelijk! Maar maak het wel áltijd lekker.'' En dat is onderstaand recept zeker, dat ik namaakte van een heerlijk rustige BN'er-loze aflevering.

800 g aardappels (bijvoorbeeld roseval-aardappels, maar andere zijn ook prima).
olijfolie om in te bakken
2  uien
2 teentjes knoflook
1  rode peper
4  kippendijen (ook wel braadsticks genoemd)
2 tl Italiaanse kruiden
2  paprika's
1 el tomatenpuree
800 g gezeefde tomaten
450 g doperwten
75 g parmaham

Extra nodig
bakpapier

Terwijl de aardappels bakken, ga je verder met de kip: pel de uien en snijd ze grof. Pel de knoflook en snijd ze fijn. Halveer de rode peper in de lengte, verwijder de zaadlijsten en snijd de peper in halve ringetjes. Verhit een scheutje olie in een pan en bak de kippendijen in circa 4 minuten rondom bruin. Voeg de ui, knoflook, rode peper en Italiaanse kruiden toe en bak circa 2 minuten. Halveer de paprika’s in de lengte, verwijder de zaadlijsten en snijd de paprika’s in stukjes. Voeg de tomatenpuree toe aan de pan en bak circa 1 minuut mee. Voeg de paprika en de gezeefde tomaten toe en breng het geheel aan de kook en laat, met de deksel op de pan, minstens 15 minuten zachtjes koken (ook dit mag best langer hoor, ik heb het ruim een half uur laten pruttelen). Snijd de parmaham in reepjes. Voeg de doperwten en parmaham toe en warm even door.

Serveer de gebakken aardappels bij de kip.

Kip met cashewnoten

Terwijl ik samen met mijn dochter naar Boer zoekt Vrouw zit te kijken, leer ik ook weer heel veel over mijn dochter. Ik vind 'kleine' Ingrid wel bij Johan, de boer in Denemarken, passen, maar zij schudt haar hoofd. ,,Veel te onzeker.'' En Aletta heeft 'de broek aan', zegt ze beslist (waar heeft ze dat nou weer gehoord?), dus dat gaat sowieso niks worden met al die mannen. Over de vrouwen van Jan in Canada zijn we het eens: wij vinden Judith veel leuker dan die Claire, die vastbesloten is haar intrek bij Jan te nemen en al precies weet waar op het erf haar voedelconsulentenpraktijk straks moet komen. Alles wat ze doet is bestudeerd, zelfs bij het nemen van een hap banaan neemt ze nog een elegante pose aan, terwijl ze schalks naar de onderuitgezakte boer aan de overkant van de tafel kijkt. In de supermarkt zegt ze tegen Judith, die haar voorzichtig vraagt of ze wel bloem mag eten in verband met haar glutenallergie: ,,Waar denk je dat bloem van gemaakt is, lieve schat?'' Dat is wel héél vals, om te 'lieve schatten' als reactie op een klein beetje domme vraag. Overigens is die Judith dus gewoon écht een schat. ,,Ik kijk de kat uit de boom,'' zegt ze met die grappige stem met dat kraakje erin. Terwijl Claire het hoogste woord voert in perfect Engels met het baby'tje van Jans broer op schoot, luistert Judith geduldig mee, glimlacht ze wat in het rond en speelt ze een beetje afwezig met het handje van de baby. Ook omdat ze eigenlijk niet meer weet of het nu wel zo'n goed idee was, afreizen naar het verre Canada voor een stugge boer die wel zijn lichte en donkere handdoeken om en om stapelt in de badkamer, maar vergeet boodschappen te doen voor het ontbijt. Haar kookkunst - pasta met allerlei groenten - waardeert hij ook al niet echt, want hij eet er maar een heel klein beetje van, met de flauwe rotsmoes ,,Ik heb niet zo hard gewerkt vandaag.'' Wel is hij gek op de nootjes die Judith, die in Nederland een notenkraam bestiert, heeft meegenomen en die elke avond op tafel komen. Loopt het gesprek even stroef, dan bieden de knabbels elke keer weer uitkomst.  Als ik je nog één tip mag geven, Judith, zet dan de volgende keer kip met cashewnoten op tafel. Als dat een kippenboer met een nootjestik niet over de streep trekt, weet ik het niet meer. Tenminste, als je er nog zin in hebt hoor, want je kunt ook lekker naar huis gaan en het aanleggen met een gezellige collega van de markt, de dropkoning of zo, of de haringprins. Wedden dat die dit gerecht ook heel lekker vinden trouwens?

450 gram kipfilet
2 teentjes knoflook
sambal
citroensap
sojasaus
evt. oestersaus
1 grote ui
2 à 3 paprika's
250 g champignons
1 flinke prei
olijfolie
rijst
cashewnoten

Roer een sausje van 2 eetlepels olijfolie, 1 flinke theelepel sambal, 1 eetlepel sojasaus en een flinke eetlepel citroensap.  Snijd de kip in plakjes en marineer deze in de saus, minstens een kwartier, maar liefst langer.

Kook eerst de rijst, het roerbakken kun je doen terwijl de rijst staat te 'drogen', dat is zo klaar. Rooster een handje nootjes in een droge koekenpan. Snijd de ui in halve ringen, de prei in niet te dunne ringen, de paprika in niet te kleine stukken en de champignons in plakjes. Verhit wat olijfolie in een wok en bak hierin de gemarineerde kipreepjes. Neem ze met een schuimspaan uit de pan en houd even warm onder aluminiumfolie. Roerbak nu eerst de ui en de prei in de achtergebleven olie en voeg daarna de paprika toe. Roer er naar smaak nog wat ketjap of oestersaus doorheen. Zelf vind ik het lekker om de champignons even in een apart pannetje te bakken, in wat olijfolie met wat peper en zout. Dan blijven ze lekker stevig. Voeg de champignons en de kip toe aan de groenten en roer nog even door. Serveer met de rijst en strooi er wat cashewnoten overheen.

Zoetzure kip met groenten en rijst

Toen ik mijn meeneembakje voor mijn werk had gevuld met zelfgemaakte zoetzure kip en rijst, leek het verdacht veel op een kant-en-klaarmaaltijd. Zo eentje die de fabrieksarbeidsters maakten in De Nachtploeg van Natsuo Kirino, een loeispannende thriller. De Japanse hoofdrolspeelsters in dat boek staan 's nachts aan de lopende band om dit soort bakjes te vullen met rijst, groenten, vlees en saus. De vrouwen leven hun eigen leven en het nachtelijke werk is het enige wat hen bindt. Totdat een van de vrouwen - na eindeloos getreiterd en mishandeld te zijn - haar man vermoordt. Ze weet niet goed wat ze met het lijk moet aanvangen en roept daarom de hulp van haar naaste collega's in. Samen hakken ze in de badkamer de man in stukken en beramen ze een plan om de lichaamsdelen ongezien weg te werken.
Schokkend natuurlijk, maar bijna net zo schokkend vond ik dat een van de dames - niet toevallig de meest gemakzuchtige, door wie de moord toch nog aan het licht komt - ook thuis niets anders eet dan die ingesealde maaltijden uit de fabriek. Met diezelfde chemische saus daarin, die af en toe over de vloer stroomt als een van de oververmoeide arbeidsters het moordende tempo niet meer kan bijhouden. Met het samengeperste blokje rijst, de miezerige stukjes groente en de paar reepjes vlees, die precies worden afgeteld. Het boek is niet alleen spannend, maar geeft ook nog eens een inkijkje in de keiharde Japanse maatschappij. Een aanrader. Net als deze zoetzure kip: zelfs in je eigen keuken, zonder nazi-achtige afdelingschef die in je oor schreeuwt, is het zó klaar. Met zo veel stukjes vlees als je zelf maar wilt, verse groenten en zelfgemaakte saus. En het is prima mee te nemen naar je werk, als je net zoals ik ook in een nacht- of avondploeg zit.

450 gram kipfilet
1 prei
2 teentjes knoflook
1 ui
2 paprika's, bijvoorbeeld een rode en een gele
evt. 1 (half) pepertje (rawit)
1klein blik ananasstukjes (227 gram)
azijn     
gembersiroop
blikje tomatenpuree
maizena

Snijd de kipfilet in blokjes, snipper de ui, hak de knoflook en evt. het pepertje fijn, snijd de prei in ringen en de paprika in reepjes. Laat de ananas uitlekken en vang het sap op.
Fruit eerst de ui, knoflook en peper even aan in de pan en voeg dan de blokjes kipfilet toe en bak deze goudbruin en gaar. Voeg dan de prei toe en na ongeveer 2 minuten de paprika. Bak mee totdat de groente de juiste (beet)gaarheid heeft.

Doe het ananassap in het pannetje met het blikje tomatenpuree, een scheut gembersiroop, 2 eetlepels azijn en peper en zout. Voeg eventueel nog wat water toe. Verwarm de saus, proef of er nog iets meer van een van de ingrediënten bij moet. Bind uiteindelijk de saus met een beetje maizena. Dit doe je zo: maak eerst een papje met een paar eetlepels maizena en wat water in een kommetje en voeg dan wat van dit mengsel toe aan de saus. Roer door en kijk of de saus de juiste dikte krijgt - het moet niet te dik worden - voeg eventueel nog wat van het papje toe.

Voeg de saus en de ananasstukjes toe aan het kip-groentemengsel en warm nog even door. Serveer  met witte rijst.

Curry met kip en groente

Onderstaand recept kreeg J. gemaild door zijn collega Remco La Rivière, die zeer goed de weg weet in de keuken en zelfs als kok heeft gewerkt. Het was een bericht van man tot man, dat was wel duidelijk. Zo geeft de schrijver op het moment dat de curry staat te pruttelen de aanwijzing ‘Drink ondertussen een biertje, je moet ook aan jezelf denken.’ Jongens zijn het - maar aardige jongens. Want iets verderop volgt: ‘laat 20 minuten pruttelen en ruim ondertussen alle zooi op, daarmee scoor je extra punten bij vrouwlief.’ En zo is het! De toevoeging onder aan het bericht dat J. hem altijd kon bellen als er iets niet duidelijk was, had hij natuurlijk wel weg kunnen laten. Dat doen mannen niet, net zoals de weg vragen. Het bleek gelukkig ook niet nodig. Hoewel: was het nou de bedoeling om de groenten in de saus mee te laten garen of juist niet? Vandaar het tweesporenbeleid in het recept. Groenten in de saus of niet, je mag zelf kiezen. Wij hielden de groenten apart (zie foto), maar waarschijnlijk is het resultaat in beide gevallen erg lekker. We hielden wel aardig wat currypasta over, je kunt dus overwegen om de helft van de hoeveelheid te maken. De rest invriezen kan ook natuurlijk, zoals J. heeft gedaan. In diepvriesbakjes mét datumstickertje. Daar scoort hij zeker punten mee bij vrouwlief.

Voor de currypasta

25 gr currypoeder (wij gebruikten madras-kerriepoeder van de toko)
25 gr gemalen korianderzaad
25 gr gemalen komijnzaad
25 gr gemalen kurkuma
1,5 grote ui
5 teentjes knoflook
stronkje gember (in volume net iets minder dan de ui)
2,5 rode peper

Overige ingrediënten:
kwart flespompoen
1 bataat (zoete aardappel), middelgroot
1 stronk broccoli
1 paprika
1 limoen
1 stengel citroengras
1 bosje verse koriander, fijngehakt
600 g kip
gembersiroop
geraspte kokos
1 blikje kokosmelk
1 blikje tomatenpuree
200 gr basmati-rijst
kip- of groentebouillonblokjes
zout
olijfolie

Curry maken en kip marineren

Hak knoflook, ui, rode peper en gember (de laatste ongeschild) fijn in de keukenmachine. Zorg dat het echt fijn wordt, dit is de basis van de currypasta. Laat de machine draaien en voeg alle curry-, komijn-, korianderpoeder en kurkuma toe. Als laatste een klein scheutje olijfolie. Je moet nu een smeerbare pasta hebben die qua structuur op pindakaas, zonder nootjes, lijkt.

Haal met een zesteur de schil van de limoen af en houd die apart. Snijd de limoen in achten.
Snijd de kip in niet te kleine stukken van gelijke grootte en meng de currypasta, limoenpartjes, zout en wat olijfolie erdoorheen. Zet dit minstens 6 uur koud weg.

Groenten blancheren

Breng water met kippen- of groentebouillonblokjes aan de kook, zorg dat het een stevige bouillon wordt. Snijd ondertussen de flespompoen ongeschild in blokjes en voeg ze aan de kokende bouillon toe. Snijd ook de bataat in blokjes en voeg ze 3 minuten na de pompoen aan de bouillon toe.
Hier kun je 2 dingen doen: de groenten gaar laten koken, in ongeveer 10 tot 15 minuten, of ze na 5 minuten uit de bouillon halen met een schuimspaan en de groenten in de curry laten garen. Wij kozen ervoor de groente apart te serveren, dus deden het eerste.
In beide gevallen: gooi de bouillon niet weg, maar blancheer (of gaar) nu de broccoli erin. Schep ook die er met een schuimspaan uit, want de bouillon wordt vervolgens nog gebruikt om de rijst in te koken.

Curry maken en serveren

Snijd de paprika in blokjes en roerbak die in ruim olie. Vis intussen de blokjes limoen uit het kip-currypastamengsel.
Bak de kip met de paprika op hoog vuur, voeg zo nodig nog wat olie toe. Wanneer de kip bijna gaar is, voeg je een flinke scheut gembersiroop toe. Bak nog 2 minuten op hoog vuur door. Kneus intussen de onderkant van de stengel citroengras.
Voeg kokosmelk, limoenschil, geraspte kokos en citroengras toe en draai het vuur laag. Laat 5 minuten pruttelen.
Voeg tomatenpuree toe, laat 20 minuten pruttelen. (Als je de groenten aan de curry toe wil voegen, kun je die de laatste 5 à 10 minuten mee laten garen).

Vul het water waarin je de groente geblancheerd/gekookt hebt, eventueel aan en breng het aan de kook voor de rijst. Hak ondertussen de koriander fijn. Kook de basmati-rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking. Schep rijst en curry (en groenten) op en strooi de gehakte koriander eroverheen.

De kip met de gouden eieren

Al enkele jaren volg ik een cursus Frans bij de Alliance Française. Madame la professeur is een typische Française, meestal gekleed in een klassieke blauw-wit gestreepte ‘marinière’, bij ons beter bekend als Bretonse trui. Ze verstaat de kunst ons het gevoel te geven dat we al heel behoorlijk Frans spreken, door alles wat wij te berde brengen, hoe houterig en vol grammaticale fouten ook, op een terloopse manier samen te vatten en te herhalen in vloeiend Franse volzinnen.

Uit educatief oogpunt vraagt ze ons aan het begin van de les af en toe, als in een soort kringgesprek voor volwassenen, iets te vertellen over de actualiteit of over hoe we bijvoorbeeld de feestdagen hebben doorgebracht. Na het paasweekend vertelde medecursiste Gesien dat zij haar familie ‘la poule aux oefs d’or’, een gerecht met kip en perziken, had voorgeschoteld.  Mijn oren waren natuurlijk meteen gespitst. Ik liet weten dat ik ‘très interessée’ was en een dag later had ik het recept al in mijn mail zitten.

Onze docente zag, behalve culinaire mogelijkheden, ook meteen tal van aanknopingspunten voor de les. Ten eerste de uitspraak van oeuf: enkelvoud uf  en meervoud eu. Dus: lapoelozeudoor. En ze gaf ons meteen een  extra opdracht voor de volgende keer: het verhaal over de kip met de gouden eieren opzoeken. Dat wil zeggen:  Roelof, mijn rechterbuurman in de klas, werd hiermee belast. Maar uiteraard ging ik thuis, uitslover die ik ben (‘Haten ze je al?’, vraagt J. wel eens plagerig) ook alvast even googelen. De uitdrukking verwijst naar een fabel van De la Fontaine, die op zijn beurt teruggrijpt op een vertelling van Aesopus. Een boer bleek tot zijn blijdschap een kip te hebben die elke dag een gouden ei legde. Zijn hebzucht werd echter zo groot dat hij de kip slachtte, om alle eieren in één keer tevoorschijn te halen. Natuurlijk vond hij niets en de stroom eieren hield ook onmiddellijk op. De moraal: l'Avarice perd tout en voulant tout gagner (De gierigaard verliest alles doordat hij alles wil hebben).

Voor vier personen:

2 of 4 kipfilets (indien 2: kipfilets halveren) 
1 blik perziken
100 gr kristalsuiker
250 ml sinaasappelsap
sap van halve citroen
borrelglas Grand Marnier
maizena
rijst

Kook de rijst, bestrooi de kipfilets met zout en peper en bak ze in olie of boter. Laat de suiker, met een beetje water, in een pan met dikke bodem karameliseren. Zodra de suiker is opgelost, niet meer roeren, maar alleen nog een beetje schudden. Laat het niet te donker worden! Voeg beetje bij beetje het sinaasappelsap toe, met het sap van de citroen. Voeg de Grand Marnier toe. Bind de saus met met maizena, aangemaakt met de siroop uit het blik perziken. Naar smaak meer perziksiroop toevoegen. Schep de rijst op borden of een grote schaal, leg op een deel van de rijst perziken en op het andere deel de kip. Overgiet het geheel met de saus.

Kippenpootjes met citroen en rozemarijn

Waarom ben ik in vredesnaam zenuwachtig voor de 20 van Alphen? Het is het enige loopevenement waaraan ik meedoe, omdat ik in 10 minuten naar de start kan fietsen én omdat het leuk is daar talloze bekenden te ontmoeten. De afstand (10 km) is het probleem niet, want die loop ik elke week zeker twee keer -  samen met mijn running mate, de buurman - en aan de finish kom ik dus écht wel. Maar de eindtijd, waar ik me het hele jaar door niet druk om maak, gaat ineens een grote rol spelen: vorig jaar was het 1.04.47 en dit jaar moet dat dus minimaal net zo goed zijn of sneller. Waarom? Schiet mij maar lek, ik weet het echt niet. Presteren op sportgebied is wel het laatste wat ik ambieer, een beetje fit en op gewicht blijven, zonder naar die afgrijselijke sportschool te hoeven, is het belangrijkste doel van mijn hardlooprondjes.

Maar anderhalf uur voor de start loop ik onrustig door het huis. Wat zal ik eens gaan doen? De kip voor vanavond vast marineren dan maar. In mijn loopoutfit knip ik rozemarijn in de tuin en pers ik een citroen uit. Olie, peper, zout, kippenpoten erin door elkaar husselen, dat wordt lekker. J., die een beetje grieperig is, komt naar beneden: ,,Vind je het erg als ik niet meega?’’ Vorig jaar stond hij, samen met mijn dochter, steeds op strategische plekken om foto’s te maken. ,,Nee joh, tuurlijk niet, blijf maar lekker hier,’’ zeg ik. Maar ik baal wel een beetje, want vorig jaar sleepte de wetenschap dat mijn ‘fanclub’ langs de lijn zou staan, me erdoorheen. Ik was te snel van start gegaan en halverwege had ik eigenlijk zin het bijltje erbij neer te gooien. Maar dat kon ik niet maken, als mijn trouwe supporters heel Alphen op de fiets doorkruisten om mij aan te moedigen.

Als het startschot dan eindelijk is gevallen en ik net een paar minuten op weg ben, hoor ik ineens mijn naam roepen. Daar staat J. met zijn camera, mijn dochter met haar iPhone ernaast. Ze zijn er toch! Nu kan ik niet verzaken. Die 1.04.47 gaat eraan! En het lukt: 1.04.02. Wat een euforie! Volgend jaar weer.

Thuis bereiden J. en ik een feestmaal, om het te vieren. Met de kippenpootjes, die lekker verzuurd zijn door de citroenmarinade en heerlijk mals worden in de oven.

1 kilo drumsticks of ‘borrelhapjes’ (de kleinste kipstukjes)
1 citroen
paar takjes rozemarijn
olijfolie
zout
peper

Pers de citroen uit boven een grote (glazen) kom, waar straks ook de kip in past, en doe er 3 eetlepels olijfolie bij. Ris de rozemarijn van de takjes en hak de naaldjes iets fijner. Doe bij de marinade, samen met peper en zout. Doe de kippenpootjes erin en hussel alles door elkaar. Dek af en zet in de koelkast voor gebruik. Minstens 1 uur, 4 minuten en 2 seconden, maar het liefst langer. Vet een ovenschaal in en leg de kippenpootjes erin. Zet 45 minuten in de oven.

Handig: bak meteen aardappelen in de oven, in de schil. Boen vastkokende aardappelen schoon, snijd ze in de lengte doormidden en die helften in twee of drie parten, afhankelijk van de grootte. Hussel ook in een kom met 2 eetlepels olijfolie en naar believen wat geperste knoflook en/of rozemarijnnaaldjes. Verspreid over een bakplaat met bakpapier erop, met de schil naar beneden. Zet samen met de kip in de oven, dus ook 45 minuten ongeveer. Na het bakken met zout bestrooien. Geef er een salade bij.

Recept gebaseerd op 'kip met aardappels' uit Sylvia Witteman, De Maillardreactie

Kiprolletjes met salie

Zelf kruiden in je tuin zetten is echt een goed idee, maar ze gedijen niet allemaal even goed. Peterselie en koriander worden snel opgegeten door de vogels en voor basilicum is het snel te nat of te droog of te heet of te koud. Bieslook gaat meestal goed, maar alleen in de lente en zomer en als je er niet regelmatig van knipt, schiet het door en vormen zich dikke stelen met paarse bloemen. Voor rozemarijn en tijm hoef je echter absoluut geen groene vingers te hebben, die zijn nauwelijks kapot te krijgen en je hebt er het hele jaar plezier van. Ook salie groeit als onkruid, bij mij overwoekert deze plant zelfs alles wat eromheen staat. Salie heeft een uitgesproken, wat wrange, maar tegelijkertijd warme smaak. Het ligt dus niet voor de hand er snoepjes van te maken, maar het gebeurt toch, want  bij de Aldi heb ik ooit eens saliesnoepjes gekocht. Dit waren een soort taaie groene winegums, met een wat muffe smaak, alsof je heel oude mentholsnoepjes eet. Geen reclame voor het kruid, dat toch echt zijn kwaliteiten heeft. Het is niet alleen aromatisch, maar zou vet eten ook beter verteerbaar maken. Salieboter is in elk geval erg lekker in combinatie met pasta.
Een klassieker is ook de saltimbocca, kalfsschnitzel met parmaham en salie. Een variant daarop zijn deze kiprolletjes. Het recept, uit de onvolprezen Zilveren Lepel, schrijft pancetta voor, maar bij ons in Suburbia is dat niet altijd te krijgen. Met parmaham of serranoham gaat het gelukkig ook.

500 gram kipfilet
Verse salie, circa 15 blaadjes
pakje serranoham (vleeswarenafdeling), ongeveer 115 gram
versgemalen peper
zout
olijfolie

Snijd de kipfilets horizontaal door in plakjes van ongeveer een halve centimeter dik. Dat is best even een lastig klusje, maar ik vind het makkelijker dan de kip platslaan met een vleeshamer tot de gewenste dikte, zoals in het kookboek staat. De plakjes worden niet allemaal even groot, maar dat maakt niks uit. Bestrooi alle plakjes met zout en peper en leg op elke plak 1 of meerdere salieblaadjes, al naargelang de grootte. Rol eerst de kipfilet met daarin de salie op tot een rolletje en rol er daarna een plakje ham omheen. Zet vast met een cocktailprikker. Bak de rolletjes in 15 à 20 minuten gaar in de olijfolie.

Kip met zoete peultjes uit de wok

Sinds een paar maanden hebben wij weer een Aldi in de buurt. Ik kom er af en toe, voor de lamsbiefstukjes of lamsrack uit de vriezer en die suikervrije snoepjes met koffiesmaak. De kinderen (14 en 17 nota bene) doe ik nog steeds een groot plezier met zo’n tweevakstoetje met in de ene helft vla en in de andere helft chocoladebolletjes die je er in één beweging in kan kieperen.
Met Pasen op komst was ik er gisteren ook weer, voor die lamsrack. Ik was in mijn nopjes, want ik was niet alleen prima op tijd deze keer - in de vriezer lagen ze nog hoog opgestapeld - maar ik vond ook nog een pakketje mooie groene peultjes voor een bedrag waarvoor je er bij de groenteman misschien één of twee meekrijgt. Wel flink bespoten, ergens uit Verweggistan ingevlogen en hoogstwaarschijnlijk uitgestald door onderbetaalde krachten (sorry, sorry en sorry), maar voor deze keer nam ik ze toch mee, ik snakte naar een beetje lente. Lekker roerbakken met sojasaus en een beetje bruine suiker, met kip en Chinese kool, ik zag het al helemaal zitten.
Door mijn eigen goede humeur viel me des te meer de bedrukte stemming onder de rest van de bezoekers van de winkel op. Niks geanimeerd geklep van moeders die elkaar van het schoolplein kennen en rustig een halfuur een pad blokkeren. Wel een op zachte toon ruziënd echtpaar bij het zuivelschap en een jonge moeder van een peuter die haar vader toebeet: ,,Ja ík moet de hele tijd opletten wat dat kind doet, vind je ’t gek dat ik niet opschiet?’’ Bij de kassa was het ook al niet veel beter. Een oudere heer met alleen een assortiment knoopcelbatterijen in een soort grote doordrukstrip vroeg of hij misschien even vóór mocht aan de dames met volgeladen karren voor hem. Zichtbaar geïrriteerd draaide de achterste zich om: ,,We hebben allemáál haast…,’’ maar liet hem er zuchtend toch maar langs.
De vrouw voor mij  had een paasstukje op de band staan, in een geelgroen mandje, met een geel plantje en een kuikentje. Haar mondhoeken wezen streng naar beneden. ,,Dit is toch 2,50? In het krantje stond 2,50,’’ zei ze op een toon die verraadde dat mensen haar al heel vaak dingen hadden beloofd die ze niet waren nagekomen. ,,O ja mevrouw,’’ zei de caissière, met een accent van de Balkan. ,,Deze is 2,50, is écht goedkoop.’’ Ze glimlachte vriendelijk en tilde het bakje even omhoog, waarbij ze het goedkeurend bekeek. De klant pakte haar boodschappen in, terwijl de caissière haar dromerig gadesloeg, haar hoofd even rustend op haar hand. Blijkbaar liet ze zich niet al te veel gelegen liggen aan de opdracht die alle Aldi-kassamedewerkers lijken te  hebben: dóórgaan met scannen en boodschappen doorschuiven, of de klant de stroom met artikelen nu kan wegwerken of niet. ,,Fijne paasdagen,’’ lachte de caissière, toen alle boodschappen in de tas zaten. De vrouw trok haar gezicht in een grimas en stapte weg, met haar bloemstukje in de hand de felle kou in.

200 gram peultjes, afgehaald
halve chinese kool, in dunne reepjes
1 ui, in ringen
2 teentjes knoflook, fijngehakt,
450 gr kipfilet, in reepjes
2 el zonnebloemolie
1 eetlepel bruine basterdsuiker
3 eetlepels ketjap

Breng water aan de kook, doe er de peultjes in en laat ongeveer 3 minuten koken. Giet af en spoel af met koud water. Bestrooi de kipreepjes met zout en peper. Verhit de olijfolie in een wok en roerbak hierin de kipfiletreepjes, bestrooid met de knoflook, tot ze goudbruin en gaar zijn. Neem de kip met een schuimspaan uit de pan en houd warm onder aluminiumfolie. Roerbak nu in dezelfde olie de uien 1 minuut. Voeg dan de peultjes, de bruine suiker en de ketjap toe en roerbak tot de peultjes beetgaar zijn. Voeg op het laatst de kool toe en bak nog even heel kort mee. Voeg de kip toe en roer alles nog even door. Serveer met rijst.

Aangepaste versie van een recept uit Boodschappen, het magazine van supermarkt Hoogvliet