An Englishman in Italy

In de buurt van het Toscaanse dorpje waar wij vakantie vierden, blijkt ook Sting zijn zomers door te brengen. Zijn landgoed Il Palagio is te bezoeken, dat wil zeggen: alleen het wijnwinkeltje dat erbij hoort. Het optrekje van Sting is uiteraard niet toegankelijk voor de eerste de beste toerist. De eigenaar van het restaurant waar we de laatste avond van onze vakantie gingen eten kwam er wél over de vloer, want hij , liet een filmpje zien waarop de oud-Police-voorman in zijn eigen tuin een lied ten beste gaf, tijdens een feestje. Op een barkruk, met zijn gitaar én een indrukwekkende baard.

Zo dichtbij zouden wij niet komen, 

maar de winkel vonden we uiteindelijk wel, na een tijdje heen en weer steken over landweggetjes tussen de wijngaarden. We waren nog nét binnen voor de middagsluiting en kregen van een vriendelijke dame achter de toonbank, ondanks het vroege uur, verschillende wijnen te proeven. Ze droegen de namen van cd’s van Sting en in een hoek stond een grote zwart-witfoto van zijn château. We kochten een paar flessen wijn en een potje honing, want in een kast aan de wand stonden verschillende soorten honing en allerlei jams, in potjes met fraaie etiketten. Daar kon ik potverdorie nog wat van leren: dat zag er een stuk beter uit dan die diepvriesstickers die ik tot dan toe op mijn jampotjes plakte. Ik nam me gelijk voor mijn productie

van druivengelei ook eens wat sexyer te maken, niet alleen met mooie etiketten, maar ook met een wat spannender inhoud. Zo gezegd, zo gedaan: met toevoeging van rode wijn had ik al eens geëxperimenteerd, maar in onze drankenkist bleek ook nog een halve fles grappa te staan. Het leuke is dat grappa wordt gemaakt van druivenschillen en
-pitten, precies die bestanddelen die ontbreken in druivengelei, die van het sap wordt gemaakt. Een kleine hoeveelheid bleek genoeg om de gelei net iets meer pit te geven. En na een tijdje knutselen achter de computer had ik ook van die chique etiketten én nog chiquere ‘zegels’ voor elk potje. Niet met de naam van mijn landgoed erop, helaas, maar met Kokkerellis.nl. Nou jij weer, Sting!

Stap 1

Het meeste werk is natuurlijk het plukken van de druiven, het wassen en afrissen van de trossen, het fijnstampen van de druiven (ik laat ze even stuk draaien in de keukenmachine) en dan de druivenpulp door de roerzeef (passe-vite) draaien (zie ook het recept voor druivenjam hieronder). Als je een sapcentrifuge hebt, gaat het natuurlijk een stuk makkelijker. Maar als je eenmaal het sap hebt verkregen, is het eigenlijk een fluitje van een cent.

Stap 2

Breng het sap met de suiker en de grappa of rode wijn aan de kook en laat 1 minuut goed doorkoken. Dat houdt in dat de vloeistof blijft borrelen, ook als je roert.

Stap 3

Schep het schuim er snel af met een schuimspaan en giet de gelei in de brandschone potjes, helemaal tot aan de rand. Draai meteen de deksel erop en zet het potje dan meteen op zijn kop (ovenwant aan!). Keer na ongeveer 5 minuten weer om.

De gelei is, ongeopend, zeker een halfjaar houdbaar. Bewaar na opening in de koelkast.